Referandum ve Anayasa Meclisi

Tam iki ay önce kaleme aldığım “Referandumun sonuçlarını açıklıyorum” başlıklı yazımda hangi partini tabanı nasıl davranır ve referandumdan nasıl bir sonuç çıkar tahminimi “Toplamda yüzde 56,70 çıkacağını yine de evetlerin ‘en az yüzde 55’ olur ancak daha fazla olması sürpriz olmaz” diye yazmıştım.

Yüzde 2,24’lük ‘yanılma payı’ ya da ‘standart sapma’ ile yüzde 58’lik iyi bir sonuç çıktı.

Bu referandum sonuçlarının ülkemiz için hayır getirmesini diliyorum. Hem katkı sunmakla, hem destek olmakla, hem de ‘evet’ oyu vermekle son derece doğru bir iş yaptık.

Çok kimseye, ‘şayet bu değişikliği MHP veya CHP’de yapsa ‘evet’ derdim’ dedim. Recep Tayyip Erdoğan ve Ak Parti ‘evet’ demekten vazgeçse hatta tüm ülke ‘hayırcı’ olsa ben ‘evet’ demeye devam edeceğimi de belirttim.

Çünkü biz birilerinin hatırı için değil, insanlarımızın tümünün iyiliği için ‘evet’ diyorduk.

Bu ‘hayır’da ‘şer’ var…

12 Eylül darbesinin izlerini bir nebze olsun sileceğini ümit ettiğimiz anayasa değişikliği oylamasına çok az bir süre kaldı.

Oylama günü yaklaştıkça saflar ve zihinler önemli ölçüde netleşmiş gözüküyor. Kim ‘evet’ kim ‘hayır’ diyecek kabaca belli.

Geçen ay ‘en az yüzde 55 evet’ çıkacağını yazmıştım. Neredeyse tüm anketler, yüzde 55’i gösteriyor. Ama bu oranın yüzde 65’leri bulması artık sürpriz değil.

MHP ve CHP’nin başını çektiği cephe, ‘hayırda hayır var’ sloganı atıyor.

Hakikaten bu hayırda, hayır mı var yoksa şer mi?

Gelin birlikte bakalım!

Şeytanla karşılaştım, dedi ki:

Geçenlerde Fatih’te bir çay ocağında, açık ve şekersiz çayımı yudumlarken yanımda biri beliriverdi.

Döndüm baktım ki ‘şeytan’.

Başladım ‘Ezubillahimi…’ ama tamamlamaktan vazgeçtim.

Tamamlarsam defolur gider. Belki konuşturabilirim diye düşündüm.

‘Sordum, ne işin var burada. Şurada burada dolaşsan ya?’

Bana, “Referandumda ‘evet’ diyeceğim demişsin. Hatta ‘yüzde 55 evet çıkacak’ diye de yazmışsın. Tahminlerin yanlış. Ezici çoğunlukla ‘hayır’ çıkacak” dedi.

‘Sana ne bundan’, demeye kalmadan demez mi, “gel sende hayır de…”

Bu kez ben: ‘Sana ne bundan. CHP’li misin MHP’li mi? Yoksa BDP’li misin DSP’li mi?’

“Yok yok. Hiçbirinden değilim. Fakat…” dedi.

Ankara’nın uzun gündüz ve geceleri

İster tek parti, isterse de çok partili sisteme geçildiği günden buyana, milletin başından geçenler pişmiş tavuğun başından geçmemiştir. Batılı ülkeler arasında kendi ülkesi ve insanına bu denli yabancı bir siyasetçi türü, olsa olsa sadece ABD’dedir.

Çünkü ABD yönetimleri, sanılanın aksine Amerikan halkı tarafından belirlenmez. Acaba son seçimde, Obama’nın tek rakibinin Cumhuriyetçi McCain’nin olmadığını dünyada kaç kişi bilir? Mesela Yeşiller Partisi’den Cynthia McKinney, Anayasa Partisi’nden Chuck Baldwin, Sosyalist Parti’den Brian Moore, Libertaryen Partisi’nden Bob Barr ve bağımsızlar Ralph Nader, Alan Keyes’in Obama’nın rakibi başkan adayı olduklarını kaç gazete yazmıştır?

Kendi toplumunun, küresel süper güçlerce deney faresi gibi kullanılmasına izin veren ABD yönetiminin halkına dost olduğu elbette söylenemez.

Tayyip Bey yeter!

Başbakan’ın Pazar günkü grup toplantısında kendinden ve grubundan emin konuşmaları doğrusu beni rahatsız etmişti. Gazetelerdeki ‘zarf kontrolü’ yapıldığına dair görüntüler ne kadar rahatsız edici ise Başbakan’ın grubuna yönelik yüksek güven ifadeleri de o denli rahatsız ediciydi.

Daha bir gün geçmeden Ak parti grubu, 12 fire birden verdi.

Kalbine tam 12’den sıktı kurşununu…

Ak Parti’nin, demokrasinin ve dolayısıyla halk iradesinin kalbine kurşun sıkanlar yine Başbakan Erdoğan’ın tercihiyle milletvekilliği elde etmiş kimseler değil mi?

Kurşunlarını kendi partilerine sıkanların, meclis başkanı olmalarını, bakan olmalarını sağlayan da Başbakan’ın kendisi değil mi?

Sözünüz varsa söyleyecek, susmayın…

82 Anayasası kimilerine göre; terzilikten anlamayan birinin eline bir top kumaş birde makas vermişler, kesmiş, biçmiş Türkiye için ucube bir elbise çıkarmış…

Kimilerine göre ise kurnazca planlanmış bir tuzak…

Neredeyse 27 yıldır aralıksız darbe anayasasını tartışıyoruz. Fakat bir arpa boyu yol alamadık.

Kenan Evren’in bile rahatsız olduğu anayasa, yamalı bohçaya döndü.

Yeni anayasa taleplerine, yargı bürokrasisi ile Halkçı CHP ve milliyetçi MHP direniyor. Her ikisi de tasarının, halkoylamasına gitmesinden yani halka sorulmasında korkuyor.

Aslında direnen bunlar değil, koltuk, ihtiras hatta kin…

Arzulamadıkları şey, anayasanın değişmesi değil; hasbelkader de olsa iyi bir anayasanın ortaya çıkması ve ülkenin demokratikleşmesi…

Demokratik bir ülke istemiyorlar. Çünkü varlıklarını krizlere, problemlere, vesayete ve militarizme borçlular.